Koła w akcji. Gniewino
W sobotę w kinie w Gniewinie odbył się kolejny powiatowy Turniej Kół Gospodyń Wiejskich. W szranki stanęły panie z 6 kół z powiatu wejherowskiego. Podczas imprezy z repertuarem kaszubskim wystąpili "Nadolanie".
Miałem przyjemność prowadzić tę imprezę. Grand Prix przypadło w udziale KGW Strzepcz. Jako wiceprezes ZK-P przyznałem swoją nagrodę dla KGW w Luzinie, które przygotowało skecz kaszubski Romana Drzeżdżona (poniżej pełen tekst) o poszukiwaniu pracy. Zapraszam do galerii zdjęć.Kòpikùlka Wëstãpùją: - Grażina Kùlke (GK) - ùrzãdnik: Sztefan Natrzasłi (SN) - czerownik smãtôrza: Józy Trëma (JT) Na binie je biórkò na jaczim leżą papiórë ë stoji stôrô maszina do pisaniô. Kòle niegò na stółkù sedzy ùrzãdnik Sztefón Natrzasłi. Mô szpérë na biórkò wëcygnioné, pije kôwkã, a grzebie so w knérze. Nôgle bez klepaniô na dwiérze wpôdô grëbô, nerwés białka: Grażina Kùlke. GK: Dobri… SN (z pôlcã w knérze): Zarô, zarô, nie widzy, że tu sã robi?! GK: Jô prawie w ti sprawie. SN (zadzëwòwóny): W jaczi sprawie? GK: Në kò robòtë. SN: Robòtë? Aha, në jo, prôwda, prôwda. Sadnie so, jo. Zaczniemë òd kwestë… kwestë… GK (rozzérô sã wkół): Jaczi kwestë? Móm co płacëc? SN: Kwestënariusza. Dóné spiszemë. Miono? GK (wachlëjąc rzãsama): Grażina – jak ù Mickewicza. SN (klepie na maszinie): miono: Grażina. Nôzwëskò: Mickewicz. GK: Nié! Kùlke. SN: Rozmiejã. Mickewicz-Kùlke. GK: Nié! Kùlke. (lëtrëje): K jak kònke, ù jak ùlenberg, l jak lës, k jak kònkòl, e jak ellwart! SN: Móm je wszëtczé pisac? GK: Co? SN: Jak co? Ne wszëtczé nôzwëska. GK: Doch móm le jedno: Kùlke. SN (wëriwô kôrtkã z maszinë): Matkò Bòskô, zaczniemë jesz rôz. Miono? GK: Grażina, jô doch gôdała. SN: Nôzwëskò? GK (nerwòwò rikô): Kùlke, Kùlke, Kùlke, Kùlke a jesz rôz Kùlke! Kùlke Grażina! SN: Nié tak flot, jô doch ni mògã sfórtowac (sapiąc flot klepie na maszinie). Jak je stôrô? GK (bùszno): Tak stôrô, na wiele wëzdrzã. SN (zdrzi na białkã): Kò dobrze, wpiszã na òkò – z gãbë 85. Dze mieszkô? GK: W Stôri Babie, szasé Wrëkòwô 158 łómóné na B. SN (pò cëchù): Ha, ha, stôrô baba ze Stôri Babë… Jô to móm miarã w òkù. Jaczi mô fach? GK: Jem historiczką. SN: Histericzką? To bë sã nawetka zgôdzało… GK (nerwòwô): Nié histericzką, leno historiczką. Szkólną òd historie. SN: Czemù ju nie ùczi? GK: To za długô historia… (zaczinô płakac) SN: Dobrze ju dobrze. Co bë chca robic? GK: Nôlepi cos w mòjim fachù. Mùszita wiedzec, że jô dogłãbno historiã znajã (wëpinô slôdk). SN (wëcygô baro grëbi hëft a przezérô): Òbezdrzimë. Co më tu mómë. Hmmm, wiele tegò nie je. Ò móm! To bë bëło cos dlô waju. Na swiéżim lëfce lubi bëc? GK: Jo, baro lubiã. (pòetickò): A nôlepi jô bë całé żëcy w parkù sedzała, szpacérowa midzë drzéwiãtama, na łôwce sedzała, jak ptôszczi spiéwają słëchała, słunuszka parmiénie chwëtała… SN: A w zemi grzebac? Na przikłôd w ògródkù szpôdlã kòpac? GK (pòkazëje mùskle): Kraft to jô móm. Czedë je trzeba, tedë nié blós ògródk skòpiã. SN: Fejn… (wëcygô kôrtkã z maszinë, sztãplëje, pòdpisëje a pòdôwô białce): Tu je sczerowanié na smãtôrz. GK: Co? Dze? Jô doch jem za młodô. SN: Nie bòji sã, na smãtôrz… do robòtë. Tam prawie kòpikùlczi brëkùją. GK: Co? Czegò? Kògò? SN: Kòpikùlczi…, taczégò co kùle kòpie. (widzy, że białka nie rozmieje) Jenkù jo – grabarza jima trzeba. GK: Co, jô móm za kòpikùlkã robic? SN: Czemù nié? Zgódno z kwalifikacjama. Swiéżi lëft lubice, w parkù wa bë całé żëcé sedzała, szpôdlã robic rozmiejece, masyw wëzdrzice, mòc môta. Do te jesz waji nôzwëskò – Kùlke riichtisz do smãtôrza pasëje… GK: Ale jô jem historiczką! SN: A smãtôrz to co? Sama gôdała, że historiã dogłãbno znaje, (pòdnôszô pôlc do górë) a w ti robòce mòże ją jesz pògłãbic. Przecã na smãtôrzu są historiczné nôgrobczi, historiczné zarczi, historiczné gnôtë, historiczné czaszczi tam są, czë nié? Kùli tam historii w zemi leżi. Leno szpôdlã wzyc a ją òdkòpac. Në pòtemù zôs mùszi ją zakòpac, ale tu ju jinô historia… GK: Ale jô sã trupów bòjã! SN: Zdrzëta lëdze. Takô stôrô, na smãtôrzu ju jedną szpérą stoji, a trupów sã bòji! Zresztą, w wajim wiekù to ju sã mùszi pòmalinkù do zemi przënãcac. Tu je sczerowanié bez òdwòłaniô! Dożëwòcé. SN (wstôwô a wòłô): Józy, pòj. Wchôdô Józy òblokłi w gùmòfilce, kùfajkã, beret na głowie. SN: Tu môsz nową kòpikùlkã. JT (òbzérô jã z górë w dół): To doch je baba! SN: Baba nié baba, ale jaczé mô kwalifikacje! Nôzwëskò, szpecjalisticzné wësztôłcenié, wiek – lepszi kòpikùlczi nie nalézesz. (sôdô na stółkù a òtmikô gazétã). JT (scygô beret a kùszkô GK w rãkã): Józy Trëma jem. Tej jidzemë. GK (òpiérô sã a wrzeszczi): Nigdze nie pùdã! JT (pòdôwô ji różk z tobaką): Wez dopalacza na òdwôgã, a pòj. GK (wcygô fest priz i szerok sã ùsmiéchô): Kò dobrze ju jidã. Przënômni na tim smãtôrzu taczégò trzôskù, jak w szkòle nie mdze. JT (machając do widzów szpôdlã): A wa co? Wa sã tak nie smiéjta. Ë z wama më sã rëchli czë pózni spòtkómë… na smãt… to je w Ùrzãdze Robòtë.